Lekcja 2: Co to jest cyberprzemoc?

Lekcja 2: Co to jest cyberprzemoc?

Lekcja 2, Czym jest cybernękanie?, traktuje o wykluczeniu jako formie zastraszania i daje uczniom możliwość wczucia się w osoby, których ono dotyczy. Zmotywuje ich również do odpowiedzialnego działania i interwencji w pozytywny i bezpieczny sposób.

+ Linki programowe

Pasmo SPHE: Ja i inni;
Zespół splotów SPHE: Moi przyjaciele i inne osoby – Rozpoznawaj, dyskutuj i rozumiej mobbing i jego skutki..

windows 10 bsod zły nagłówek puli

Pasmo SPHE: Ja i cały świat;
Zespół splotów SPHE: Edukacja medialna — poznaj i zrozum, w jaki sposób informacje są przekazywane i przećwicz przekazywanie wiadomości przy użyciu różnych metod.

W Ćwiczeniach 1 i 2 mocno wykorzystuje się metodologie dramy, aby pomóc uczniom wczuć się w postacie Vicky i Siobhan i odnieść się do nich.

+ Potrzebne zasoby i metodologie

Potrzebne zasoby:
– Animacja internetowa: Impreza Vicky
– Ekwipunek: Aparaty/tablety szkolne
– Arkusz pracy 2.1: Co możesz powiedzieć?

Metodologie: – Analiza wideo, dyskusja w klasie, zajęcia teatralne, wizualizacja, refleksja.

+ Ćwiczenie 2.1 – Wykluczenie to zastraszanie

KROK 1 - Wyjaśnij uczniom, że dzisiaj będą zgłębiać temat cyberprzemocy. Pamiętaj, aby na początku zajęć podkreślić, że jeśli uczeń napotka cyberprzemoc, powinien zrobić coś, aby położyć kres cyberprzemocy. Może to obejmować interwencję w sposób bezpieczny i odpowiedzialny lub zwrócenie się o pomoc do kogoś, komu ufają.

KROK 2 - Niech uczniowie obejrzą animację Vicky's Party.

KROK 3 - Jeśli pozwala na to miejsce, poproś uczniów, aby stali w kręgu. Odtwórz wideo po raz drugi, ale przygotuj się na wstrzymanie wideo w następujących trzech kluczowych momentach:
1. Kiedy Vicky opowiada znajomym o swojej imprezie
2. Kiedy dziewczyny wysyłają do siebie SMS-y w klasie, ale zostawiają Vicky poza domem
3. Kiedy Vicky na koniec wpada do toalety (Jeśli wolisz nie prowadzić tego ćwiczenia teatralnego, poproś uczniów, aby narysowali twarze, aby przedstawić, jak Vicky czuje się w różnych kluczowych momentach).

Za każdym razem, gdy zatrzymasz film, poproś uczniów, aby zrobili miny, aby pokazać, jak ich zdaniem czuje się Vicky w tym momencie. Następnie poproś kilku uczniów, aby opisali, jak ich zdaniem czuje się Vicky. Powinno to pomóc uczniom zbudować empatię z postacią Vicky i rozpoznać, że zastraszanie przez wykluczenie jest krzywdzące i złe.

+ Ćwiczenie 2.2 – Aleja sumienia Siobhan

KROK 1 - Wyjaśnij uczniom, że jest jasne, że Siobhan źle się czuła z powodu tego, co zrobiła ona i jej przyjaciele, ale nie zrobiła nic, aby powstrzymać zastraszanie. Niech uczniowie ustawią się w dwóch równoległych liniach, tworząc Aleję sumienia. Następnie wybierz ucznia-wolontariusza, który zagra rolę Siobhan.

KROK 2 - Niech wszyscy uczniowie zastanowią się, po cichu i indywidualnie, nad tym, co Siobhan mogła zrobić, aby powstrzymać zastraszanie

KROK 3 - Następnie niech uczeń grający Siobhan idzie ulicą sumienia. Kiedy to robi, każda z uczennic powinna szepnąć radę, co może zrobić, aby powstrzymać zastraszanie.

KROK 4 - Po przejściu Aleją Sumienia uczennica grająca rolę Siobhan powinna powiedzieć, jakiej rady udzieliła, jak powstrzymać zastraszanie. Ten punkt może następnie prowadzić do krótkiej dyskusji na temat tego, jak osoby postronne mogą pomóc w sytuacjach zastraszania.

+ Ćwiczenie 2.3 – Trwałe skutki słów

KROK 1 - Poproś uczniów, aby zamknęli oczy i spróbowali przypomnieć sobie różne słowa i plakaty, które codziennie widzą na ścianach klasy i szkoły.

KROK 2 - Podczas gdy uczniowie mają zamknięte oczy, powinni następnie wymienić różne przykłady plakatów, znaków i słów, które widzą w szkole każdego dnia. Zrób listę tych słów na tablicy. Postaraj się uwzględnić znaki, które są na miejscu od dłuższego czasu.

KROK 3 - Następnie poproś uczniów, aby otworzyli oczy i sklasyfikowali wiek znaków i plakatów (mniej niż tydzień, mniej niż miesiąc, ale więcej niż tydzień, mniej niż sześć miesięcy, mniej niż rok, więcej niż rok stary). Może być konieczne odbycie spaceru po szkole, aby pomóc uczniom wykonać to ćwiczenie .

KROK 4 - Zadaj uczniom następujące pytania:
P. Jak mogłeś stwierdzić, jakie plakaty były na ścianach, kiedy miałeś zamknięte oczy?
P. Jaki jest efekt wielokrotnego oglądania tego samego plakatu?
P. Jak długo według Pana ankiety plakaty i znaki mają tendencję do pozostawania na ścianach?
P. Jak byś się czuł, gdybyś ciągle widział złośliwe i denerwujące wiadomości/znaki?

KROK 5 – Wyjaśnij uczniom, że ponieważ krzywdząca wiadomość w publicznym serwisie społecznościowym może być wielokrotnie oglądana, może mieć trwały efekt. Ponieważ złośliwe wiadomości w Internecie mogą być przeglądane wielokrotnie, pojedyncza złośliwa wiadomość w Internecie jest uważana za cyberprzemoc. Bardzo ważne jest, aby wszystko, co publikujemy publicznie, czy to na ścianach, czy w Internecie, było odpowiednie dla każdego, od babci po młodszego brata.

+ Ćwiczenie 2.4 – Bycie pozytywnym obserwatorem

KROK 1 - Wyjaśnij uczniom, że równie pozytywne słowa mogą mieć pozytywny wpływ.

KROK 2 - Aby podkreślić ten punkt, poproś każdego ucznia, aby napisał swoje imię na środku pustej strony A4, która jest pozostawiona na jego biurku. Następnie niech uczniowie poruszają się po pokoju i zostawiają sobie pozytywne, anonimowe wiadomości. Komunikaty powinny podkreślać niektóre z najlepszych cech uczniów.

KROK 3 - Kiedy uczniowie mieli okazję pisać na swoich kartkach, poproś uczniów, aby spojrzeli na swoje kartki, a następnie zadaj następujące pytanie:
P. Jak się czujesz czytając te komentarze?

KROK 4 - Podkreśl, że każdy ma moc bycia pozytywnym obserwatorem i sprawić, by ludzie, którzy przeżywają trudne chwile, czuli się dobrze. Możesz być pozytywnym obserwatorem online lub offline. Liczy się tylko to, jak dobierasz słowa i jak działasz.

+ Rozszerzenie działalności z wykorzystaniem technologii

Zachęć uczniów, aby pokazali rysunek rodzicom w domu i wypełnili Arkusz ćwiczeniowy 2.1: Co możesz powiedzieć? Ta aktywność zachęci uczniów i rodziców do zastanowienia się, jak powinni zareagować na cyberprzemoc.